?Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie, przez wiarę i chrzest do świadectwa?. Realizacja programu duszpasterskiego w tym cyklu odbywa się w bliskiej perspektywie 1050. rocznicy Chrztu Polski.
Obchody rocznicy w 2016 r. zbiegną się ze Światowymi Dniami Młodzieży, na które przybędzie do Polski Papież Franciszek. Motyw rocznicy Chrztu Polski jest obecny każdego roku tego cyklu w postaci symbolicznego znaku w liturgii chrztu: w kończącym się roku duszpasterskim ? świeca, w nowym roku duszpasterskim będzie krzyż, w roku rocznicy Chrztu ? woda i biała szata, a w ostatnim roku olej i namaszczenie.
W kontekście tych wydarzeń będzie realizowany nowy program duszpasterski w roku 2014/2015 z hasłem ?Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię?.
Kościół w Polsce w łączności z Kościołem powszechnym będzie wtedy przeżywał Rok Życia Konsekrowanego, uwzględniając 500. rocznicę urodzin św. Teresy od Jezusa oraz 200. rocznicę urodzin św. Jana Bosko.
Zgodnie z tradycją nowy rok duszpasterski rozpoczyna się w Polsce w I Nie-dzielę Adwentu, w tym roku będzie to 30 listopada. ?Program ogólnopolski? przygotowała Komisja Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski. Materiały niezbędne do realizacji nowego programu oraz odpowiednie wskazania metodyczne zawarła Komisja w publikacji książkowej, którą przesłała do wszystkich diecezji w Polsce.
Konferencja Episkopatu Polski zobowiązuje duszpasterzy, żeby nowy program duszpasterski wprowadzony został w życie na wszystkich poziomach: ogólnopolskim, diecezjalnym, parafialnym i rodzinnym. Wiąże się to z podjęciem odpowiednich zadań przez księży proboszczów, którzy w oparciu o niniejszy ?Program? powinni opracować program duszpasterski dla swoich parafii uwzględniając ich specyfikę i potrzeby religijne. Jednocześnie niech pomogą parafianom w opracowaniu ?programu rodzinnego?.
I. CELE PROGRAMU
Przed programem duszpasterskim stawia się każdego roku konkretne cele, którym podporządkowane są odpowiednie środki.
1. Jednym z celów programu jest kontynuacja działań programu duszpasterskiego z kończącego się roku, a więc dalszego przeprowadzania rekolekcji kerygmatycznych w parafiach, biblijnego ożywienia duszpasterstwa i pro-wadzenia dobrze przygotowanej katechezy dorosłych przed chrztem dziec-ka.
2. Celem podstawowym tegorocznego programu duszpasterskiego powinno być kształtowanie u wiernych postawy nawrócenia, która wypływa z łaski Chrztu Świętego, a owocuje posłuszeństwem wobec woli Chrystusa.
3. Celami priorytetowymi programu są: dojrzała wiara, nawrócenie oraz radość i nadzieja
Dojrzała wiara. Osiąga się ją przez praktykowanie odpowiednich postaw i duchowych doświadczeń, jak:
? umiejętność odkrywania obecności Boga w znakach;
? stała formacja, np. w ramach katechezy ustawicznej (permanentnej);
? pogłębianie żywej relacji z Bogiem (w słowie Bożym i sakramentach);
? budowanie wiary konsekwentnej, mającej odbicie w myślach, słowach
i czynach;
? odważne dawanie świadectwa wiary.
Nawrócenie. Wypracowanie w sobie potrzeby ciągłego nawracania się, aby żyć w wolności dzieci Bożych (także wolność od uzależnień);
? pogłębienie w sobie wrażliwości na obecność grzechu (kształtowanie sumienia);
? praca nad umiejętnością nawracania się w Chrystusie, prowadzącego do osobistego spotkania ze Zbawicielem zdolnym odpuścić grzechy,
? kształtowanie nowego zapału w przeżywaniu sakramentu pojednania i pokuty. W parafiach oprócz tradycyjnych form wprowadzanie również formy spowiedzi i obrzędu pojednania wielu penitentów (z indywidualną spowiedzią i rozgrzeszeniem);
? w najszerzej pojętym duszpasterstwie, a szczególnie w kaznodziejstwie i katechezie podkreślanie znaczenia pokuty i wynagrodzenia za grzechy.
Radość i nadzieja. Ukształtowanie poczucia radości z odkrywanych owoców nawrócenia człowieka;
? wypracowanie autentycznego smutku z powodu własnych grzechów, aby do-świadczyć prawdziwej radości z nawrócenia;
? ze względu na Rok Życia Konsekrowanego podkreślanie roli osób konsekrowanych w Kościele i w społeczeństwie (katecheza, przedszkola i szkoły, szpitale, domy pomocy społecznej itp.) z zachętą do modlitwy o powołania;
? kształtowanie postawy bycia uczniem-misjonarzem, zawsze w relacji do przyjętego Chrztu;
? aktywne podejmowanie przygotowań do Światowych Dni Młodzieży, żeby przez to ożywić w parafii duszpasterstwo młodych.
II. ŚRODKI PROWADZĄCE DO OSIĄGNIĘCIA CELÓW
PODJĘTYCH W PROGRAMIE
Z natury Kościoła i jego misji wynikają podstawowe środki ułatwiające osiąga-nie celów. Są to: 1. Głoszenie słowa Bożego. 2. Sprawowanie sakramentów. 3. Posługa miłości.
Głoszenie słowa Bożego
? Homilia niedzielna, świąteczna i okolicznościowa (chrzest, ślub, pogrzeb). Program przepowiadania powinien uwzględniać poszczególne okresy roku liturgicznego.
? Rekolekcje parafialne. Doświadczenie wskazuje, że rekolekcje o charakterze kerygmatycznym są najwłaściwszą drogą prowadzącą do nawrócenia. Dlatego należy dobrze przygotować i przeprowadzić rekolekcje ewangelizacyjne z prze-powiadaniem kerygmatu.
? Katecheza. Jej realizacja zarówno w szkole jak i w parafii powinna być ściśle powiązana ze wskazaniami wynikającymi z programu duszpasterskiego opracowanego przez Komisję Duszpasterstwa Ogólnego Konferencji Episkopatu Polski. Szczególne zadania stoją w Polsce przed katechezą dorosłych.
Sprawowanie sakramentów
? właściwe i staranne przygotowanie i celebrowanie sakramentów
inicjacji chrześcijańskiej;
? troska o udział w niedzielnej Eucharystii i świętowaniu Dnia Pańskiego;
? jak najlepsze przygotowanie katechezy rodziców i chrzestnych;
? praktyka celebracji sakramentu Pojednania i Pokuty (również nabożeństw pokutnych);
? celebrowanie w parafii nabożeństw pierwszych sobót miesiąca (fatimskie we-zwanie do nawrócenia);
? dobre przygotowanie uroczyście celebrowanego Triduum Paschalnego;
? podkreślanie roli krzyża w życiu chrześcijanina i w kulturze narodowej;
? praktyka błogosławienia dzieci przez rodziców (od Chrztu dziecka).
Posługa miłości
? podkreślanie znaczenia ducha służby we wszystkich rodzajach formacji, za-równo w życiu kapłana, osób życia konsekrowanego jak i wiernych świeckich;
? wspieranie przez parafie małżeństw i rodzin;
? uaktywnienie w parafii udziału młodzieży w przygotowaniach do Światowych Dni Młodzieży, z uwzględnieniem sytuacji młodzieży z krajów ubogich;
? tworzenie Parafialnych Zespołów Caritas oraz Szkolnych Kół Caritas tam, gdzie jeszcze ich nie ma;
? stała troska o krzyże na terenie parafii (wioski, place i ulice w miastach)
? formowanie postawy ?daru serca? na potrzeby misji.
